Of Liars and Philosophers by Telle

Hearts

You hold my heart

A bleeding mass of purpose

Outstretched are the fingers

That you I don’t want to lose

This love took a form of

Friendship you thought could endure

But with deaf ears

You lashed out words that injured

Why can’t the heat of the sun

Fall on that pain amassed

And warm again the veins

That refused to give to trust?

Weathered is the promise

Of emotions standing still

Waiting am I for you to call me

And with lights may world you’ll fill

Fallen Angel

God clipped the wings that conquered the sky

You fell into the earth

The great descent wiped the joy in you

Love was put to death

I will cut my own wings

And give it to you, my dear

Burn the sky to ashes

Just to give earth some color

I know you don’t need my arms

You don’t need my existence

You don’t need me

But when the time comes that you could now spread your wings

Rise up, fallen angel

Remember the one who compromised

And fly away!

The turning away

Consider this mutual

I turn away

With this blinding light you cursed me

In my eyes hid dismay

The bind that we considered

Now a wretched link

Hate—a forming rust—corrupts us both

The soul inside stinks

To hell with the amity

That is never returned

My image in your mind

Slowly—but surely—burns

I cared, I dared to reach out

But you failed to figure

Now, I am left outside

While you lock the door

Oh Mary, My Mary

I

When the devil whispers taunting,

As the earthquake moves her pace,

She will face the heaven asunder;

Mocks the sun in many ways.

When God whispers His grudging words,

Like a lightning graced the dusk,

She’ll cover her eyes from the light

And cater her earthly lust.

II

Oh, blood that spills to cleanse the face

Of her bittersweet longing

Looked down on those who cannot speak.

Withstand her condescending!

The castle now resounds the scream

Of the souls she had tortured

No longer breathing, silenced sceaming

Fills the unholy chamber.

III

O Mary, bathe in virgins’ blood,

Your name so sweet and holy.

Just wear the phantom mask of lies

And dance with melancholy

Break the hearts of God and Satan.

Be the master of thyself.

You are alone now, dear Mary.

Alas! This loneliness delve.

Xtracts (galing sa “kung anu-ano”) By Dora

“Hayaan mo lang humagod ang mga kamay mo,

Nang maramdaman ang rurok ng

kagustuhan mo,

Hindi mo naman kailangang maging

“expert” o “hasler” sa bawat paghagod,

Ang tanging requirement lang ay may

muwang ka dapat sa mundo.”

           

            Aminado! May mga taong nabiyayaan ng galing sa pagsulat ng “kung anu-ano”--- ng mga tula, ng mga kantang pang sound trip mo, mga librong iniipon mo, mga “short story” na ilang pahina ang inaabot , o kahit “komiks” na kahit may pagkakorni kung minsan ay natatawa ka pa din. Hinahangaan mo na kaagad ang  mga manunulat kahit hindi mo pa nakikita. E, Bakit? Paano? Simpleng sagot: dahil sa mga sinulat nilang “kung anu-ano.” Oo, ganun na nga, mga sinulat nilang sangkaterbang “non-sense” na nagkaka”sense” dahil sa natatawa o nakarerelate “tayo”, mga taong nakababasa sa mga likhang pinaghirapan nilang ihagod, pinagpuyatan, pinag-isipan, pinagpanisan ng laway! Hay, sadyang nakadadala kung halos araw-araw ‘yung mga topic na nilang natatackle. Dahil sabi nga ng iba “ui,’, parang katulad ng nangyari sakin, sayo, samin, sa ‘ting lahat”. Kahit minsan, naiinis ka na sa nangyari sa bida ng binabasa mo, heto ka at inaabangan mo pa rin ang mga gawa ng idol mo. Oh! At paggising, unang maiisip mo pag nakita mo ulit ang libro, “Ahh! Nakakainis naman o, natuluan ko talaga ng laway! Hindi ko pa natatapos! Kainis naman, oh..”

            Pero puwede rin tayong maging katulad nila. Di ba, Lahat naman tayo ay manunulat sa sarili nating paraan? “Hindi tayo magiging maunlad kung tayo ay hindi marunong sumulat ng kung anu-anong bagay. Pero  totoo ring hindi lahat ng pagkakataon ay kailangan nating maging “expert” sa kung anong gusto nating gawin. Sa pagsulat, basta may ideya, bolpen at papel ka, kahit ano pa ‘yang gusting ibahagi ng kaloob-looban mo ay dapat mo lang ilabas. Dahil ‘yun ay Kalayaan mo! Wala naming pumipigil di ba?

            Pangita na at gusto mo pa bang ibigay ako ng ebidensya? Si “Bob Ong” at “Jay Panty”, sino bang hindi makakalimot sa mga libro nila at sa mga linyang nauso, pinang GM at pinost pa? Gasgas na pero kahit paulit-ulit, non-sense at mga simpleng bagay lang na di napapansin ang inilalahok nila para mabuo ang mga “quotes” na ‘yun, di ba’t apektado ka?

            Ganun lang ‘yun. Maikli man ang gawin mong obra, mahaba man gaya ng nobela o maikling kwento, kahit libro, tula, kanta at kung anu pa yang balak mo, kahit walang sense o wala ka sa tunay na mundo nang isulat mo yan, basta sa utak yan nanggaling at nasisiyahan ka’t naliligayahan at naluwalhatian (dagdag lang) sa ‘yong ginawa, ‘yun… ‘yun nay un. Alam kong madami kang ideya, dahil imposibleng sa isang buong araw na bumabangon, pumapasok at umuuwi ka o gumagala muna, e, walang kakaibang nangyayari sa buhay mo – malungkot man o masaya. Pero, isipin mo lang lahat-lahat ng ‘yon – pagpansin o pag snob sa’yo ng crush mo, pagsalubong mo sa pinakapangit na tao sa buhay mo, o kaya mga bagay na sinisira ang badtrip mo nang buhay – at sa lahat ng ‘yun, for sure eh magkakainspirasyon ka nang gumawa… ng article ha’ hindi ng kung ano. Malaya ka at sinasabi ko sa ‘yo, Malaya ka!!!

            Kung pipigilan mo yan, kaw bahala! Kasi mas magandang isang KATHA ang kalabasan ng lahat ng “non-sense” mong ideya kesa kutusan ka pa ng katabi mo sa amoy itlog mong utot na ibinahagi mo na nga sa kanya,ayun! nagalit pa sya!

Mula yan sa akin. Payo lang. Oh, may pagtanggi pa yan.. hehe.