“Hayaan mo lang humagod ang mga kamay mo,
Nang maramdaman ang rurok ng
kagustuhan mo,
Hindi mo naman kailangang maging
“expert”
o “hasler” sa bawat paghagod,
Ang tanging requirement lang ay may
muwang ka dapat sa mundo.”
Aminado!
May mga taong nabiyayaan ng galing sa pagsulat ng “kung anu-ano”--- ng mga
tula, ng mga kantang pang sound trip mo, mga librong iniipon mo, mga “short story” na ilang pahina ang inaabot
, o kahit “komiks” na kahit may pagkakorni kung minsan ay natatawa ka pa din. Hinahangaan
mo na kaagad ang mga manunulat kahit
hindi mo pa nakikita. E, Bakit? Paano? Simpleng sagot: dahil sa mga sinulat
nilang “kung anu-ano.” Oo, ganun na nga, mga sinulat nilang sangkaterbang “non-sense” na nagkaka”sense” dahil sa natatawa o nakarerelate
“tayo”, mga taong nakababasa sa mga likhang pinaghirapan nilang ihagod,
pinagpuyatan, pinag-isipan, pinagpanisan ng laway! Hay, sadyang nakadadala kung
halos araw-araw ‘yung mga topic na nilang
natatackle. Dahil sabi nga ng iba “ui,’,
parang katulad ng nangyari sakin, sayo, samin, sa ‘ting lahat”. Kahit minsan,
naiinis ka na sa nangyari sa bida ng binabasa mo, heto ka at inaabangan mo pa
rin ang mga gawa ng idol mo. Oh! At paggising, unang maiisip mo pag nakita mo
ulit ang libro, “Ahh! Nakakainis naman o, natuluan ko talaga ng laway! Hindi ko
pa natatapos! Kainis naman, oh..”
Pero
puwede rin tayong maging katulad nila. Di ba, Lahat naman tayo ay manunulat sa
sarili nating paraan? “Hindi tayo magiging maunlad kung tayo ay hindi marunong
sumulat ng kung anu-anong bagay. Pero
totoo ring hindi lahat ng pagkakataon ay kailangan nating maging
“expert” sa kung anong gusto nating gawin. Sa pagsulat, basta may ideya, bolpen
at papel ka, kahit ano pa ‘yang gusting ibahagi ng kaloob-looban mo ay dapat mo
lang ilabas. Dahil ‘yun ay Kalayaan mo! Wala naming pumipigil di ba?
Pangita
na at gusto mo pa bang ibigay ako ng ebidensya? Si “Bob Ong” at “Jay Panty”,
sino bang hindi makakalimot sa mga libro nila at sa mga linyang nauso, pinang
GM at pinost pa? Gasgas na pero kahit paulit-ulit, non-sense at mga simpleng
bagay lang na di napapansin ang inilalahok nila para mabuo ang mga “quotes” na
‘yun, di ba’t apektado ka?
Ganun
lang ‘yun. Maikli man ang gawin mong obra, mahaba man gaya ng nobela o maikling
kwento, kahit libro, tula, kanta at kung anu pa yang balak mo, kahit walang
sense o wala ka sa tunay na mundo nang isulat mo yan, basta sa utak yan
nanggaling at nasisiyahan ka’t naliligayahan at naluwalhatian (dagdag lang) sa
‘yong ginawa, ‘yun… ‘yun nay un. Alam kong madami kang ideya, dahil imposibleng
sa isang buong araw na bumabangon, pumapasok at umuuwi ka o gumagala muna, e,
walang kakaibang nangyayari sa buhay mo – malungkot man o masaya. Pero, isipin
mo lang lahat-lahat ng ‘yon – pagpansin o pag snob sa’yo ng crush mo,
pagsalubong mo sa pinakapangit na tao sa buhay mo, o kaya mga bagay na sinisira
ang badtrip mo nang buhay – at sa lahat ng ‘yun, for sure eh magkakainspirasyon
ka nang gumawa… ng article ha’ hindi ng kung ano. Malaya ka at sinasabi ko sa
‘yo, Malaya ka!!!
Kung
pipigilan mo yan, kaw bahala! Kasi mas magandang isang KATHA ang kalabasan ng
lahat ng “non-sense” mong ideya kesa kutusan ka pa ng katabi mo sa amoy itlog
mong utot na ibinahagi mo na nga sa kanya,ayun! nagalit pa sya!
Mula yan sa akin. Payo lang. Oh, may pagtanggi
pa yan.. hehe.
No comments:
Post a Comment